Tienen 1948 ik werd geboren als Anna Maria Raymonda Van Genck, dochter van Stefanie Van Genck.  Op éénjarige leeftijd word mijn naam verandert van Van Genck naar Peetermans.  Een jaar later kreeg ik er een broertje bij, Alfons.  Wij leefde samen met ons moeder in het Capucijnenplein te Tienen.

Het was aldaar dat mijn moeder werkte in de kliniek, het Rustoord en het Weeshuis.  Het is daar dat ik mijn jonge jaren heb doorgebracht.  Spelen deed ik daar graag.  Het is ook daar dat ik naar school geweest ben,  Tot we verhuisden naar de woning van mijn tante.  Mijn tante was destijds conciërge in de school van Grimde.  Tot mij twaalf jaar hebben mijn moeder mijn broer en ik daar gewoond.  Toen vond mijn moeder het wel welletjes en is dan samen met mij en mijn broer elders gaan wonen, waar we meer vrijheid hadden.

Terug naar mijn vorige school waar ik de opleiding volgde van snit en naad.  School lopen was niet mijn favoriete hobby en ben dan ook jong aan mijn werkervaringen begonnen.  Van kantwinkel tot patissier, ik heb het allemaal gedaan.  Toen ik bevallen was, van mijn dochter Ann, ben ik tijdelijk gestopt met werken.  Toen ze schoolplichtig was heb ik het werken hervat.  In den beginne was ik vloer-hostess. Samen met de vader van onze dochter hebben dan samen een café overgenomen, maar na drie jaar was dat avontuur ook gedaan. Ik ben ermee moeten stoppen om persoonlijke redenen.

Op de E17 autoweg ter hoogte van Tienen lag het wegrestaurant van Total en Vobby.  Het is daar dat ik ben gaan solliciteren voor werk. Tot mijn grote verbazing werd ik aangenomen.  Het Total weg restaurant was voor mijn rekening terwijl aan de overkant in de Vobby een goede vriendin van mij werkte. Zo konden we besparen op vervoerskosten, door samen te carpoolen.  Door toedoen van vrienden heb ik op 14 juli 1990 een heel lieve man leren kennen.  Hij heette Paul Metraes en kwam uit Hofstade in de buurt van Mechelen.  Ik vergeet nooit onze eerste afspraak. We hadden afgesproken in het station van Leuven, en ja de klik was er meteen. Vlinders in de buik, onbeschrijfelijk mooi. Het is daar dat we afgesproken hadden om minstens éénmaal per week telefonisch contact met elkaar op te nemen.  Eén maal per week?  Dat was toch wat weinig naar onze goesting. Het werd algauw een dagelijks contact. Belgacom was daar niet kwaad van, want zij hebben wel wat aan ons verdiend.   Na verloop van tijd zijn we samen gaan wonen in Mechelen. Op 17 oktober anno 1997 zijn we dan gehuwd.  Toen een tante van Paul, tante Mit, in het rust en verzorgingshuis werd opgenomen omdat ze niet meer zelfstandig kon zijn. Het was in die periode dat we de kans kregen om haar huis te kopen.  We hebben daar heel wat gelukkige jaren doorgebracht.  Het noodlot sloeg echter toe. Paul kreeg de verschrikkelijke diagnose, hij had kanker.  De periode van zijn ziekte was onmenselijk.   Het is ook zo dat ik van van Paul Ligiër heb gekregen. Zelfs daar had Paul nog voor gezorgd.  Op 14 februari van het jaar 2014 is hij dan stilletjes van ons heengegaan. Ik kreeg een enorme steun van mijn broer Alfons en mijn schoonzus Annemarie.  Ook mijn beste vriendin Gilbert gaf me veel steun en toeverlaat. Gilbert nam me wekelijks mee naar de markt in Mechelen. Het gaf me enigszins voldoening.  In Elewijt voelde ik me dan zo verdomd alleen. S’ avonds aan de computer om de tijd te doden, want de dagen konden lang duren in eenzaamheid.  Na verloop van tijd leerde ik Georges Van Hout kennen via een datingsite. Ook hier was de klik er onmiddellijk. Wijchmaal-Elewijt-Wijchmaal, hoe dikwijls hebben we dit traject niet gedaan.  Door omstandigheden hebben we dan wederzijds besloten om wettelijk te gaan samenwonen in Wijchmaal. Het was voor ons beide wel een hele aanpassing. Gelukkig zijn we! Daar draait het toch om of niet soms?   We gaan nu verder met ons drieën ikzelf Anna Mieke, Georges en Loeki , ons Cavaliertje. Het is een echte schat van een hond.  Werken in de tuin, eigenlijk een hobby, en samen instaan voor het huishouden wat moet ge nog meer hebben.  We proberen er samen het beste van te maken en hopen van nog lang en gelukkig samen te leven.